падаро́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падаро́жны |
падаро́жная |
падаро́жнае |
падаро́жныя |
| Р. |
падаро́жнага |
падаро́жнай
падаро́жнае |
падаро́жнага |
падаро́жных |
| Д. |
падаро́жнаму |
падаро́жнай |
падаро́жнаму |
падаро́жным |
| В. |
падаро́жны (неадуш.)
падаро́жнага (адуш.) |
падаро́жную |
падаро́жнае |
падаро́жныя (неадуш.)
падаро́жных (адуш.) |
| Т. |
падаро́жным |
падаро́жнай
падаро́жнаю |
падаро́жным |
падаро́жнымі |
| М. |
падаро́жным |
падаро́жнай |
падаро́жным |
падаро́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падаро́жны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
падаро́жны |
падаро́жныя |
| Р. |
падаро́жнага |
падаро́жных |
| Д. |
падаро́жнаму |
падаро́жным |
| В. |
падаро́жнага |
падаро́жных |
| Т. |
падаро́жным |
падаро́жнымі |
| М. |
падаро́жным |
падаро́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падаро́жны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да падарожжа.
Падарожныя нататкі.
2. Які звязаны з дарогай (у 3 знач.), знаходзіцца ў дарозе.
Падарожныя людзі.
3. у знач. наз. падаро́жны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.; падаро́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. (гл. падарожнік¹).
○
Падарожныя грошы (гіст.) — аплата за праезд на паштовых конях ці за праезд па чыгунцы афіцэраў і чыноўнікаў у Расіі ў 18—19 стст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падаро́жны
1. прил. доро́жный, путево́й;
2. в знач. сущ. путеше́ственник; пу́тник, стра́нник; прое́зжий, прохо́жий;
3. прил., ист. прого́нный;
~ныя гро́шы — прого́нные де́ньги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падаро́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да падарожжа, звязаны з падарожжам. Падарожныя ўражанні. Падарожныя нататкі. □ У школе Генька асабліва захапляўся падарожнай рамантыкай. Паслядовіч.
2. Які звязаны з дарогай (у 4 знач.); дарожны. Бацька добра ведаў усе дзяціныя радасці і кожны раз пакідаў у сумцы які-небудзь акрайчык ад свайго падарожнага абеду. Кірэенка. // Які знаходзіцца ў дарозе. — А падарожныя людзі ўсё аддаляліся і аддаляліся ад вёскі і хутка зусім зніклі за снежнай пеляной завеі. Лынькоў. // Які накіроўваецца ў адну дарогу, у аднолькавым напрамку з кім‑н. За вёскай Грыша падняў руку, каб спыніць падарожную машыну. Пальчэўскі.
3. у знач. наз. падаро́жны, ‑ага, м.; падаро́жная, ‑ай, ж. Падарожнік 1. Падарожныя распраналі доўгія кажухі. Мальдзіс. Можна ў вас абсушыцца падарожнаму? — жаласліва спытаў Хведар і, мокры да ніткі, ступіў у хату. Ваданосаў.
4. Гіст. Які плаціўся за праезд на паштовых конях у Расіі ў 18–19 стст. Падарожныя грошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бау́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Прадаўгаваты падарожны куфэрак.
Фанерны б.
|| прым. бау́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пілігры́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
1. Паломнік, вандроўны багамолец.
2. Вандроўнік, падарожны.
|| ж. пілігры́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.
|| прым. пілігры́мскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пхну́цца, пхнуся, пхнешся, пхнецца; незак.
Разм. Ісці паволі, ледзь перастаўляючы ногі. Пхнецца сцежкай падарожны, — Няма хлеба ўжо ў катомцы. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прого́нный праго́нны, падаро́жны;
прого́нные де́ньги ист. падаро́жныя (праго́нныя) гро́шы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)