падарава́ць гл. дараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падарава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падару́ю падару́ем
2-я ас. падару́еш падару́еце
3-я ас. падару́е падару́юць
Прошлы час
м. падарава́ў падарава́лі
ж. падарава́ла
н. падарава́ла
Загадны лад
2-я ас. падару́й падару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падарава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падарава́ць сов.

1. (каму, чаму што) прости́ть (кого, что, кому, чему что), извини́ть (кого, что);

2. (каму, чаму што) дарова́ть; пожа́ловать; ниспосла́ть (кого, что чем, кому, чему что и без доп.);

п. жыццё — дарова́ть жизнь;

3. разг., см. падары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе.

Зак. да дараваць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

1. што і за што. Зняць (знімаць) віну за што-н.

Усё можна д., толькі не хлусню.

Гэты промах мы можам яму д.

Вы мне даруйце за маю нетактоўнасць.

2. зак. Падарыць, узнагародзіць.

Д. зняволенаму волю.

Д. грамату.

3. зак., што, каму. Вызваліць ад якога-н. абавязацельства.

Д. доўг.

4. у знач. пабочн. сл. дару́й(це). Ужыв. пры звароце да каго-н. з просьбай прабачыць за што-н.

Даруйце, я затрымаўся.

◊

Дараваць жыццё — памілаваць асуджанага да пакарання смерцю.

|| зак. падарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е, -ру́й; -рава́ны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. дарава́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэзентава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е: -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што і каму (уст., цяпер разм., жарт.).

Даць (даваць) у прэзент, падараваць (дараваць).

Я вам прэзентую сваю кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надарава́ць

‘шмат падараваць чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надару́ю надару́ем
2-я ас. надару́еш надару́еце
3-я ас. надару́е надару́юць
Прошлы час
м. надарава́ў надарава́лі
ж. надарава́ла
н. надарава́ла
Загадны лад
2-я ас. надару́й надару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надарава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушчы́рыць

‘падараваць, ахвяраваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ушчы́ру ушчы́рым
2-я ас. ушчы́рыш ушчы́рыце
3-я ас. ушчы́рыць ушчы́раць
Прошлы час
м. ушчы́рыў ушчы́рылі
ж. ушчы́рыла
н. ушчы́рыла
Загадны лад
2-я ас. ушчы́р ушчы́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час ушчы́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)