падарава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падарава́ны падарава́ная падарава́нае падарава́ныя
Р. падарава́нага падарава́най
падарава́нае		 падарава́нага падарава́ных
Д. падарава́наму падарава́най падарава́наму падарава́ным
В. падарава́ны (неадуш.)
падарава́нага (адуш.)		 падарава́ную падарава́нае падарава́ныя (неадуш.)
падарава́ных (адуш.)
Т. падарава́ным падарава́най
падарава́наю		 падарава́ным падарава́нымі
М. падарава́ным падарава́най падарава́ным падарава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падарава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падарава́ны падарава́ная падарава́нае падарава́ныя
Р. падарава́нага падарава́най
падарава́нае		 падарава́нага падарава́ных
Д. падарава́наму падарава́най падарава́наму падарава́ным
В. падарава́ны (неадуш.)
падарава́нага (адуш.)		 падарава́ную падарава́нае падарава́ныя (неадуш.)
падарава́ных (адуш.)
Т. падарава́ным падарава́най
падарава́наю		 падарава́ным падарава́нымі
М. падарава́ным падарава́най падарава́ным падарава́ных

Кароткая форма: падарава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падарава́ны

1. прощённый, извинённый;

2. даро́ванный; пожа́лованный; ниспо́сланный;

1, 2 см. падарава́ць 1, 2;

3. см. падо́раны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ниспо́сланный пасла́ны; падарава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пожа́лованный падарава́ны, узнагаро́джаны; нада́дзены; см. пожа́ловать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Атрыманы ў падарунак, падараваны. Дароўны сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак, дар. Дароўны надпіс. Дароўны запіс. // у знач. наз. даро́ўная, ‑ай, ж. Спец. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)