падако́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што. Дакасіць у многіх месцах.

П. лугі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што і без дап. Завяршыць касьбу — пра ўсіх, многіх.

Аднавяскоўцы падакошвалі і падажыналі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падако́шваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падако́шваю падако́шваем
2-я ас. падако́шваеш падако́шваеце
3-я ас. падако́швае падако́шваюць
Прошлы час
м. падако́шваў падако́швалі
ж. падако́швала
н. падако́швала
Загадны лад
2-я ас. падако́швай падако́швайце
Дзеепрыслоўе
прош. час падако́шваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падако́шваць сов. (о многом) докоси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падако́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Дакасіць што‑н. у многіх месцах. Падакошваць лужкі. // (1 і 2 ас. не ўжыв.). Завяршыць касьбу — пра ўсіх, многіх. Людзі падакошвалі і падажыналі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падако́шваны доко́шенный; см. падако́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

докоси́ть сов. дакасі́ць, мног. падако́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)