падагну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падагну́ты падагну́тая падагну́тае падагну́тыя
Р. падагну́тага падагну́тай
падагну́тае		 падагну́тага падагну́тых
Д. падагну́таму падагну́тай падагну́таму падагну́тым
В. падагну́ты (неадуш.)
падагну́тага (адуш.)		 падагну́тую падагну́тае падагну́тыя (неадуш.)
падагну́тых (адуш.)
Т. падагну́тым падагну́тай
падагну́таю		 падагну́тым падагну́тымі
М. падагну́тым падагну́тай падагну́тым падагну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падагну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падагну́ты падагну́тая падагну́тае падагну́тыя
Р. падагну́тага падагну́тай
падагну́тае		 падагну́тага падагну́тых
Д. падагну́таму падагну́тай падагну́таму падагну́тым
В. падагну́ты (неадуш.)
падагну́тага (адуш.)		 падагну́тую падагну́тае падагну́тыя (неадуш.)
падагну́тых (адуш.)
Т. падагну́тым падагну́тай
падагну́таю		 падагну́тым падагну́тымі
М. падагну́тым падагну́тай падагну́тым падагну́тых

Кароткая форма: падагну́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падагну́ты подо́гнутый; поджа́тый, подо́бранный; см. падагну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падагну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подо́гнутый падагну́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поджа́тый​I

1. падку́рчаны, падагну́ты; падту́лены; сці́снуты, сту́лены, сця́ты;

2. прыці́снуты; см. поджа́ть​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подо́бранный разг.

1. прич. падабра́ны; (собранный) сабра́ны; (поднятый) падня́ты;

2. (подвёрнутый) падагну́ты; падабра́ны, падня́ты; (о ногах) падку́рчаны;

3. (отобранный, найденный — о подходящем) падабра́ны; см. подбира́ть;

4. прил. падця́гнуты; (опрятный) аха́йны; (аккуратный) акура́тны;

подо́бранный вид падця́гнуты (акура́тны) вы́гляд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скурчыць.

2. у знач. прым. Які згорбіўся, сціснуўся. За бортам чоўна, у глыбі вады, нерухома стаяла вялізнае барвовае полымя, а злева за ім — скурчаная постаць Васіля. Савіцкі. Насустрач нам ідзе скурчаны дзядок з сівою бародкаю, з кійком у руцэ. Арабей. — Трубі пад’ём! — параіў адзін з разведчыкаў і таксама спыніўся каля скурчанага, з нагамі і галавой захутанага ў шынель чалавека. Кулакоўскі.

3. у знач. прым. Сагнуты, падагнуты, пакалечаны. Скурчаныя пальцы.. [Пракопа] болей не разагнуцца. Вітка. Сотнікаў пераскочыў цераз яго [лейтэнанта] цела, ледзь не наступіўшы на яго сутаргава скурчаную руку, з якой.. выпаў у пясок маленькі, з палец, ножык. Быкаў.

4. у знач. прым. Які зрабіўся няроўным, пагнутым; скручаны. Вецер гоніць лісцік, Скурчаны, счарнелы. Галіноўская. У іхняй [на радзіме Манга] старонцы былі толькі рэдкія скурчаныя дрэвы. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)