падаву́чваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падаву́чваю |
падаву́чваем |
| 2-я ас. |
падаву́чваеш |
падаву́чваеце |
| 3-я ас. |
падаву́чвае |
падаву́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падаву́чваў |
падаву́чвалі |
| ж. |
падаву́чвала |
| н. |
падаву́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падаву́чвай |
падаву́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
падаву́чваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падаву́чваць сов. (о многих, о многом) доучи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Давучыць усіх, многіх або ўсё, многае. Падавучваць сваіх вучняў. Падавучваць ролі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панаву́чваны доу́ченный; см. падаву́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)