пагуча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пагучы́ць пагуча́ць
Прошлы час
м. пагуча́ў пагуча́лі
ж. пагуча́ла
н. пагуча́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагуча́ць сов. позвуча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагуча́ць, ‑чыць; зак.

Гучаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)