пагу́кваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пагу́кваю |
пагу́кваем |
| 2-я ас. |
пагу́кваеш |
пагу́кваеце |
| 3-я ас. |
пагу́квае |
пагу́кваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пагу́кваў |
пагу́квалі |
| ж. |
пагу́квала |
| н. |
пагу́квала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пагу́квай |
пагу́квайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пагу́кваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пагу́кваць несов., разг. покри́кивать; ау́кать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Падаваць час ад часу якія‑н. гукі. За сялом, на станцыі, пагукваў паравоз. Гамолка.
2. Пакрыкваць час ад часу. Коням было цяжка, гаспадары плечукамі пхалі вазы, пацмоквалі, пагуквалі. Чорны. Пагукваюць хлопцы і падважваюць бервяно. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)