паграні́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паграню́ |
паграні́м |
| 2-я ас. |
паграні́ш |
паграніце́ |
| 3-я ас. |
паграні́ць |
паграня́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паграні́ў |
паграні́лі |
| ж. |
паграні́ла |
| н. |
паграні́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паграні́ |
паграні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
паграні́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паграні́ць сов. пограни́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паграні́ць, ‑граню, ‑граніш, ‑граніць; зак., што.
1. Нанесці, зрабіць грані на ўсім, многім.
2. Граніць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пограни́ть сов. паграні́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)