◎ Паграбы́ ’ямы ў рэчцы, возеры’ (Сл. ПЗБ). Гл. пограб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́граб

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́граб паграбы́
по́грабы
Р. по́граба паграбо́ў
Д. по́грабу паграба́м
В. по́граб по́грабы
паграбы́
Т. по́грабам паграба́мі
М. по́грабе паграба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паналіва́цца, ‑аецца; зак.

1. Наліцца ў вялікай колькасці. Вада паналівалася ў паграбы.

2. Набухнуць ад чаго‑н., напоўніцца чым‑н. — пра ўсё, многае. Вены паналіваліся крывёю. □ Каласы яшчэ не паналіваліся як мае быць, не ацяжэлі і не кланяліся чалавеку ў пояс. Сабаленка. Паналіваліся сокам.. дробныя вішні. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)