паго́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паго́ены |
паго́еная |
паго́енае |
паго́еныя |
| Р. |
паго́енага |
паго́енай паго́енае |
паго́енага |
паго́еных |
| Д. |
паго́енаму |
паго́енай |
паго́енаму |
паго́еным |
| В. |
паго́ены (неадуш.) паго́енага (адуш.) |
паго́еную |
паго́енае |
паго́еныя (неадуш.) паго́еных (адуш.) |
| Т. |
паго́еным |
паго́енай паго́енаю |
паго́еным |
паго́енымі |
| М. |
паго́еным |
паго́енай |
паго́еным |
паго́еных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паго́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паго́ены |
паго́еная |
паго́енае |
паго́еныя |
| Р. |
паго́енага |
паго́енай паго́енае |
паго́енага |
паго́еных |
| Д. |
паго́енаму |
паго́енай |
паго́енаму |
паго́еным |
| В. |
паго́ены (неадуш.) паго́енага (адуш.) |
паго́еную |
паго́енае |
паго́еныя (неадуш.) паго́еных (адуш.) |
| Т. |
паго́еным |
паго́енай паго́енаю |
паго́еным |
паго́енымі |
| М. |
паго́еным |
паго́енай |
паго́еным |
паго́еных |
Кароткая форма: паго́ена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паго́ены зале́ченный, заживлённый; см. пагаі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)