Паго́дкі ’памінкі праз год’ (Мат. Гом., Інстр. II). Суфіксальнае ўтварэнне ад прыназоўнікавага словазлучэння па году з суф. ‑к. Гл. го́д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паго́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. паго́дка
Р. паго́дкі
Д. паго́дцы
В. паго́дку
Т. паго́дкай
паго́дкаю
М. паго́дцы

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паго́дак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паго́дак паго́дкі
Р. паго́дка паго́дкаў
Д. паго́дку паго́дкам
В. паго́дка паго́дкаў
Т. паго́дкам паго́дкамі
М. паго́дку паго́дках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)