пагно́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пагно́ены |
пагно́еная |
пагно́енае |
пагно́еныя |
| Р. |
пагно́енага |
пагно́енай пагно́енае |
пагно́енага |
пагно́еных |
| Д. |
пагно́енаму |
пагно́енай |
пагно́енаму |
пагно́еным |
| В. |
пагно́ены (неадуш.) пагно́енага (адуш.) |
пагно́еную |
пагно́енае |
пагно́еныя (неадуш.) пагно́еных (адуш.) |
| Т. |
пагно́еным |
пагно́енай пагно́енаю |
пагно́еным |
пагно́енымі |
| М. |
пагно́еным |
пагно́енай |
пагно́еным |
пагно́еных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пагно́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пагно́ены |
пагно́еная |
пагно́енае |
пагно́еныя |
| Р. |
пагно́енага |
пагно́енай пагно́енае |
пагно́енага |
пагно́еных |
| Д. |
пагно́енаму |
пагно́енай |
пагно́енаму |
пагно́еным |
| В. |
пагно́ены (неадуш.) пагно́енага (адуш.) |
пагно́еную |
пагно́енае |
пагно́еныя (неадуш.) пагно́еных (адуш.) |
| Т. |
пагно́еным |
пагно́енай пагно́енаю |
пагно́еным |
пагно́енымі |
| М. |
пагно́еным |
пагно́енай |
пагно́еным |
пагно́еных |
Кароткая форма: пагно́ена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагно́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пагнаіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перегноённый перагно́ены, пагно́ены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)