пагнаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пагнаю́ пагно́ім
2-я ас. пагно́іш пагно́іце
3-я ас. пагно́іць пагно́яць
Прошлы час
м. пагнаі́ў пагнаі́лі
ж. пагнаі́ла
н. пагнаі́ла
Загадны лад
2-я ас. пагнаі́ пагнаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пагнаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагнаі́ць сов. погнои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што.

Згнаіць усё, многае. Пагнаіць усё сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погнои́ть сов., разг. пагнаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перегнои́ть сов. перагнаі́ць, пагнаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагно́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пагнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)