паглы́бнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паглы́бнік |
паглы́бнікі |
| Р. |
паглы́бніка |
паглы́бнікаў |
| Д. |
паглы́бніку |
паглы́бнікам |
| В. |
паглы́бнік |
паглы́бнікі |
| Т. |
паглы́бнікам |
паглы́бнікамі |
| М. |
паглы́бніку |
паглы́бніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паглы́бнік м., тех. углуби́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паглы́бнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне для паглыблення ворыва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
углуби́тель техн. паглы́бнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)