пагаса́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пагаса́нне
Р. пагаса́ння
Д. пагаса́нню
В. пагаса́нне
Т. пагаса́ннем
М. пагаса́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагаса́нне ср. погаса́ние, угаса́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагаса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. пагасаць — пагаснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погаса́ние патуха́нне, -ння ср., пагаса́нне, -ння ср.; (угасание) згаса́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утуше́ние

1. гашэ́нне, -ння ср., тушэ́нне, -ння ср.; см. утуша́ть;

2. пагаса́нне, -ння ср., патуха́нне, -ння ср.; згаса́нне, -ння ср., затуха́нне, -ння ср.; см. утуша́ться​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)