пагарэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Той, хто пагарэў (у 1 знач.).

Дапамагчы пагарэльцам.

|| прым. пагарэ́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пагарэ́лец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пагарэ́лец
Р. Пагарэ́льца
Д. Пагарэ́льцу
В. Пагарэ́лец
Т. Пагарэ́льцам
М. Пагарэ́льцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пагарэ́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пагарэ́лец пагарэ́льцы
Р. пагарэ́льца пагарэ́льцаў
Д. пагарэ́льцу пагарэ́льцам
В. пагарэ́льца пагарэ́льцаў
Т. пагарэ́льцам пагарэ́льцамі
М. пагарэ́льцу пагарэ́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пагарэ́лец, -льца м. погоре́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагарэ́лец, ‑льца, м.

Той, у каго пажар знішчыў дом і маёмасць. З апушчанымі галовамі шукалі пагарэльцы сваё дабро. Гартны. [Макар Кузьміч:] — Парашылі калектывам будаваць дамы ўсім пагарэльцам. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погоре́лец пагарэ́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які пагарэў, згарэў. Вот і разбураныя вуліцы, руіны пагарэлых дамоў. Лынькоў.

2. у знач. наз. пагарэ́лы, ‑ага, м. Тое, што і пагарэлец.

3. у знач. наз. пагарэ́лае, ‑ага, н. Тое, што згарэла ў выніку пажару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)