Verbum

анлайнавы слоўнік

пагаршэ́нне гл. пагоршаць, пагоршыцца, пагоршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагаршэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагаршэ́нне ср. ухудше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагаршэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пагаршаць — пагоршыць і стан паводле знач. дзеясл. пагаршацца — пагоршыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́ршаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Тое, што і пагоршыцца.

Было ліха ды пагоршала (прымаўка). Хвораму пагоршала (безас.).

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Зрабіцца горшым.

Дысцыпліна пагоршылася.

Здароўе пагоршылася.

|| незак. пагарша́цца, -а́ецца і паго́ршвацца, -аецца; наз. пагаршэ́нне, -я, н., паго́ршанне, -я, н. і паго́ршванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

Зрабіць горшым.

|| незак. пагарша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і паго́ршваць, -аю, -аеш, -ае; наз. паго́ршванне, -я, н.

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршанне ср., см. пагаршэ́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухудше́ние

1. (действие) пагаршэ́нне, -ння ср.; неоконч. паго́ршванне, -ння ср.;

2. (состояние) пагаршэ́нне, -ння ср., паго́ршванне, -ння ср.;

ухудше́ние отноше́ний пагаршэ́нне адно́сін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэгенера́цыя, -і, ж.

Выраджэнне, пагаршэнне ад пакалення да пакалення біялагічных, а таксама псіхічных адзнак арганізма.

|| прым. дэгенераты́ўны, -ая, -ае; наз. дэгенераты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)