паганя́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Тое, чым паганяюць.

Не кіем дык палкай — адной паганялкай (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паганя́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паганя́лка паганя́лкі
Р. паганя́лкі паганя́лак
Д. паганя́лцы паганя́лкам
В. паганя́лку паганя́лкі
Т. паганя́лкай
паганя́лкаю		 паганя́лкамі
М. паганя́лцы паганя́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паганя́лка ж., разг. погоня́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паганя́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, чым паганяюць. Раменная паганялка. □ Не дык палкаю — адною паганялкаю. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погоня́лка разг. паганя́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бо́тка ’палка з увагнаным у канец вострым цвічком (ужывалася як паганялка для валоў)’ (Арх. Бяльк., слонім.). Бясспрэчна, з *бод‑ка (да bod‑ ’басці, калоць’). Іншага паходжання ст.-бел. ботка ’рыбалоўная прылада’ (< польск. botka; Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)