пагале́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пагале́ю |
пагале́ем |
| 2-я ас. |
пагале́еш |
пагале́еце |
| 3-я ас. |
пагале́е |
пагале́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пагале́ў |
пагале́лі |
| ж. |
пагале́ла |
| н. |
пагале́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пагале́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пагале́ць сов. (обо всех, многих) обнища́ть, разори́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагале́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.
1. Агаліцца, стаць больш голым (аб лесе, полі і пад.) — пра ўсё, многае. Сады пагалелі. // Стаць, зрабіцца пустымі, бязлюднымі — пра ўсё, многае. Так, дорага абышлася народу гэтая блакада. Вёскі пагалелі канчаткова, людзі туліліся ў лесе. Лось.
2. перан. Стаць бедным, збяднець — пра ўсіх, многіх. Людзі пагалелі за вайну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)