пагадне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пагадне́нне пагадне́нні
Р. пагадне́ння пагадне́нняў
Д. пагадне́нню пагадне́нням
В. пагадне́нне пагадне́нні
Т. пагадне́ннем пагадне́ннямі
М. пагадне́нні пагадне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагадне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Дагавор, які абумоўлівае абавязацельствы ў чым-н.

Гандлёвае п.

Падпісаць п.

2. Прымірэнне, згода.

Шукаць пагаднення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагадне́нне ср.

1. (договор) соглаше́ние;

2. примире́ние;

○ джэнтльме́нскае п. — джентльме́нское соглаше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагадне́нне, ‑я, н.

1. Дагавор, які абумоўлівае абавязацельствы ў чым‑н. Міжнародныя пагадненні. Гандлёвае пагадненне. Пагадненне аб перамір’і. □ Нарэшце, пагадненне было падпісана. Самуйлёнак.

2. Прымірэнне, згода. Шукаць пагаднення. □ ...Такія перапалкі канчаюцца ўзаемным пагадненнем звычайна вечарам. Васілевіч.

•••

Джэнтльменскае пагадненне — міжнародны дагавор, заключаны звычайна без афіцыйных фармальнасцей, у вуснай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́р

‘адсутнасць варожасці, вайны; пагадненне; спакой, цішыня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мі́р
Р. мі́ру
Д. мі́ру
В. мі́р
Т. мі́рам
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дамо́ўленасць, -і, ж.

Пагадненне на падставе папярэдніх перагавораў.

Дзейнічаць на аснове дамоўленасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

джэнтльме́нскі джентльме́нский;

○ ~кае пагадне́нне — джентльме́нское соглаше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ва, -ы, мн. -ы, змоў, ж.

Тайнае пагадненне або ўгавор, дамоўленасць.

Злачынная з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэліміна́рны, -ая, -ае (спец.) Папярэдні, першапачатковы (перагавор, пагадненне).

Прэлімінарны дагавор.

|| наз. прэліміна́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саю́з

‘пагадненне арганізацый, дзяржаў для сумесных дзеянняў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саю́з саю́зы
Р. саю́зу саю́заў
Д. саю́зу саю́зам
В. саю́з саю́зы
Т. саю́зам саю́замі
М. саю́зе саю́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)