павіні́цца, -ню́ся, -нішся, -ніцца; -німся, -ніце́ся, -ня́цца; зак.

Прызнацца ў сваёй віне, пакаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павіні́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павіню́ся павіні́мся
2-я ас. павіні́шся павініце́ся
3-я ас. павіні́цца павіня́цца
Прошлы час
м. павіні́ўся павіні́ліся
ж. павіні́лася
н. павіні́лася
Загадны лад
2-я ас. павіні́ся павіні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час павіні́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павіні́цца сов. пока́яться, повини́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павіні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Прызнацца, пакаяцца ў сваёй віне. Хлопцы, як бы між іншым, павініліся, прызнаўшыся, што часам рабілі шкодныя глупствы. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павінава́ціцца сов., разг., см. павіні́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павінава́ціцца, ‑вачуся, ‑вацішся, ‑ваціцца; зак.

Разм. Тое, што і павініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)