павіну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павіну́ |
павінё́м |
| 2-я ас. |
павіне́ш |
павіняце́ |
| 3-я ас. |
павіне́ |
павіну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
павіну́ў |
павіну́лі |
| ж. |
павіну́ла |
| н. |
павіну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
павіні́ |
павіні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
павіну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Паві́нкі мн. ’капуста, квашаная палавінкамі’ (Мат. Гом.). Не зусім ясна. У словаўтваральных адносінах — аддзеяслоўнае суфіксальнае ўтварэнне; у такім выпадку ад *павінуць (гл. вінуць) < viti; г. зн. звітыя часткі капусты ў процілегласць насечаным. Не выключана, аднак, што слова з’яўляецца і вынікам нерэгулярных дыялектных фанетычных працэсаў: моцнай рэдукцыі галоснага і асіміляцыі зычных: палавінкі < пальвінкі > паўвінкі > павінкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)