паві́дны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паві́дны |
паві́дная |
паві́днае |
паві́дныя |
| Р. |
паві́днага |
паві́днай
паві́днае |
паві́днага |
паві́дных |
| Д. |
паві́днаму |
паві́днай |
паві́днаму |
паві́дным |
| В. |
паві́дны (неадуш.)
паві́днага (адуш.) |
паві́дную |
паві́днае |
паві́дныя (неадуш.)
паві́дных (адуш.) |
| Т. |
паві́дным |
паві́днай
паві́днаю |
паві́дным |
паві́днымі |
| М. |
паві́дным |
паві́днай |
паві́дным |
паві́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Паві́длівы ’зайздросны’ (Касп., Сл. ПЗБ). Да відзець© Лаўчутэ (Балтызмы, 70) разглядае як запазычанне з літ. pavydus ’тс’, якое славянізавалася пад уплывам рус. завистливый. Але, улічваючы бел. завідлівы, павідлівы, відавочна, трэба дэфіліраваць як марфалагічную кальку літ. слова. З іншай суфіксацыяй павідны ’тс’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)