паві́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паві́длівы паві́длівая паві́длівае паві́длівыя
Р. паві́длівага паві́длівай
паві́длівае		 паві́длівага паві́длівых
Д. паві́дліваму паві́длівай паві́дліваму паві́длівым
В. паві́длівы (неадуш.)
паві́длівага (адуш.)		 паві́длівую паві́длівае паві́длівыя (неадуш.)
паві́длівых (адуш.)
Т. паві́длівым паві́длівай
паві́дліваю		 паві́длівым паві́длівымі
М. паві́длівым паві́длівай паві́длівым паві́длівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Паві́длівы ’зайздросны’ (Касп., Сл. ПЗБ). Да відзець© Лаўчутэ (Балтызмы, 70) разглядае як запазычанне з літ. pavydus ’тс’, якое славянізавалася пад уплывам рус. завистливый. Але, улічваючы бел. завідлівы, павідлівы, відавочна, трэба дэфіліраваць як марфалагічную кальку літ. слова. З іншай суфіксацыяй павідны ’тс’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)