павято́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
павято́вы |
павято́вая |
павято́вае |
павято́выя |
| Р. |
павято́вага |
павято́вай
павято́вае |
павято́вага |
павято́вых |
| Д. |
павято́ваму |
павято́вай |
павято́ваму |
павято́вым |
| В. |
павято́вы (неадуш.)
павято́вага (адуш.) |
павято́вую |
павято́вае |
павято́выя (неадуш.)
павято́вых (адуш.) |
| Т. |
павято́вым |
павято́вай
павято́ваю |
павято́вым |
павято́вымі |
| М. |
павято́вым |
павято́вай |
павято́вым |
павято́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запраўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
1. Незак. да заправіць.
2. Разм. Быць заправілам; кіраваць, верхаводзіць. [Кулацтва] хоча запраўляць у павятовых, валасных і нават гуртковых камітэтах. Пестрак. Усімі справамі запраўлялі мясцовыя памешчыкі, старасты, войты і ваеншчына. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)