павярта́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павярта́ю павярта́ем
2-я ас. павярта́еш павярта́еце
3-я ас. павярта́е павярта́юць
Прошлы час
м. павярта́ў павярта́лі
ж. павярта́ла
н. павярта́ла
Загадны лад
2-я ас. павярта́й павярта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час павярта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павярта́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. павярта́ю павярта́ем
2-я ас. павярта́еш павярта́еце
3-я ас. павярта́е павярта́юць
Прошлы час
м. павярта́ў павярта́лі
ж. павярта́ла
н. павярта́ла
Загадны лад
2-я ас. павярта́й павярта́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час павярта́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павярта́ць сов., разг. (о многих, о многом) верну́ть, возврати́ть; вороти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павярта́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і паварочаць ​1. Павяртаць людзей дамоў.

павярта́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і паварочваць (гл. павярнуць у 3, 4 знач.). Ах, сын мой, сын! Каб ведаў ты, як зашчымела, як сціснулася ў мяне сэрца, калі я зноў ступіў на тую дарогу, што павяртае са шляху ў самую вёску. Сачанка. Абходзячы вабны над хатай дымок, Ранец павяртае ізноў у лясок. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)