павя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. павя́заны павя́заная павя́занае павя́заныя
Р. павя́занага павя́занай
павя́занае		 павя́занага павя́заных
Д. павя́занаму павя́занай павя́занаму павя́заным
В. павя́заны (неадуш.)
павя́занага (адуш.)		 павя́заную павя́занае павя́заныя (неадуш.)
павя́заных (адуш.)
Т. павя́заным павя́занай
павя́занаю		 павя́заным павя́занымі
М. павя́заным павя́занай павя́заным павя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павя́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. павя́заны павя́заная павя́занае павя́заныя
Р. павя́занага павя́занай
павя́занае		 павя́занага павя́заных
Д. павя́занаму павя́занай павя́занаму павя́заным
В. павя́заны (неадуш.)
павя́занага (адуш.)		 павя́заную павя́занае павя́заныя (неадуш.)
павя́заных (адуш.)
Т. павя́заным павя́занай
павя́занаю		 павя́заным павя́занымі
М. павя́заным павя́занай павя́заным павя́заных

Кароткая форма: павя́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павя́заны свя́занный; перевя́занный; см. павяза́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад павязаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ручні́к, ‑а, м.

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны, спецыяльна прызначаны для выцірання твару, рук, цела ці пасуды. Гаспадыня падала чысты ручнік. Аляксей падзякаваў, выцер рукі і сеў за стол. Пальчэўскі. Галіна падышла да сцяны, ля якой сядзеў Папас, зняла з цвіка лямпу і пачала ручніком праціраць шкло. Галавач. Госці вылазілі з-за стала. Дзядзька Пракоп, павязаны наўскасяк цераз плячо вышываным ручніком, вылез амаль першым. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)