павыпаўза́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выпаўзці — пра ўсіх, многіх.

Вужакі павыпаўзалі на сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпаўза́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - павыпаўза́ем
2-я ас. - павыпаўза́еце
3-я ас. павыпаўза́е павыпаўза́юць
Прошлы час
м. павыпаўза́ў павыпаўза́лі
ж. павыпаўза́ла
н. павыпаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. - павыпаўза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час павыпаўза́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павыпаўза́ць сов. (о многих) вы́ползти, повыполза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыпаўза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Выпаўзці — пра ўсіх, многіх. Павыпаўзалі вужакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпо́ўзваць сов., см. павыпаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повы́ползти сов., разг. павыпаўза́ць, павыпо́ўзваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыпо́ўзваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Тое, што і павыпаўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ползти сов., прям., перен. вы́паўзці, мног. павыпаўза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)