павыду́мваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што (разм.).

Тое, што і павыдумляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыду́мваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павыду́мваю павыду́мваем
2-я ас. павыду́мваеш павыду́мваеце
3-я ас. павыду́мвае павыду́мваюць
Прошлы час
м. павыду́мваў павыду́мвалі
ж. павыду́мвала
н. павыду́мвала
Загадны лад
2-я ас. павыду́мвай павыду́мвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час павыду́мваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павыду́мваць сов., см. павыдумля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Вынайсці, прыдумаць вялікую колькасць чаго‑н.

2. і без дап. Напрыдумваць, нахлусіць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыду́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тое, што і павыдумваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыдумля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Тое, што і павыдумваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)