павыво́рваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павыво́рваю |
павыво́рваем |
| 2-я ас. |
павыво́рваеш |
павыво́рваеце |
| 3-я ас. |
павыво́рвае |
павыво́рваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
павыво́рваў |
павыво́рвалі |
| ж. |
павыво́рвала |
| н. |
павыво́рвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
павыво́рвай |
павыво́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
павыво́рваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павыво́рваць сов. (о многом) вы́пахать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павыво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Выараць усё, многае. Павыворваць усю бульбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыво́рваны вы́паханный; см. павыво́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)