Verbum

анлайнавы слоўнік

павуці́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павуці́нка ж., в разн. знач. паути́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да павуціна.

2. Вязанне або вышыўка, падобная на сетку.

•••

Вісець (ліпець) на павуцінцы гл. вісець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павуці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Сетка з тонкіх нітак, утвораная з клейкага рэчыва, якое выдзяляецца павуком.

Плесці павуціну.

П. хлусні (перан.).

|| памянш. павуці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. павуці́нны, -ая, -ае і павуці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паути́нка павуці́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаві́ць сов.

1. обви́ть; опу́тать;

сту́жка ~віла́ галаву́ дзяўчы́ны — ле́нта обвила́ го́лову де́вушки;

то́нкая павуці́нка ~віла́ траву́ — то́нкая паути́нка опу́тала (обвила́) траву́;

2. перен. оку́тать; обня́ть;

тума́н ~ві́ў лагчы́ну — тума́н оку́тал лощи́ну;

усё ~ві́ў начны́ змрок — всё оку́тал (о́бнял) ночно́й мрак;

лёгкі сум ~ві́ў сэ́рца — лёгкая грусть обняла́ се́рдце

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)