павуці́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
павуці́навы |
павуці́навая |
павуці́навае |
павуці́навыя |
| Р. |
павуці́навага |
павуці́навай
павуці́навае |
павуці́навага |
павуці́навых |
| Д. |
павуці́наваму |
павуці́навай |
павуці́наваму |
павуці́навым |
| В. |
павуці́навы (неадуш.)
павуці́навага (адуш.) |
павуці́навую |
павуці́навае |
павуці́навыя (неадуш.)
павуці́навых (адуш.) |
| Т. |
павуці́навым |
павуці́навай
павуці́наваю |
павуці́навым |
павуці́навымі |
| М. |
павуці́навым |
павуці́навай |
павуці́навым |
павуці́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павуці́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да павуціны. Жоўты халадок над балацінаю... Робіць ліст апошні свой віток І плыве ў невад павуцінавы Казачнаю рыбкай залатой. Камейша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павуці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.
Сетка з тонкіх нітак, утвораная з клейкага рэчыва, якое выдзяляецца павуком.
Плесці павуціну.
П. хлусні (перан.).
|| памянш. павуці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
|| прым. павуці́нны, -ая, -ае і павуці́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паути́нный павуці́нны, павуці́навы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)