паву́жаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паву́жаны паву́жаная паву́жанае паву́жаныя
Р. паву́жанага паву́жанай
паву́жанае		 паву́жанага паву́жаных
Д. паву́жанаму паву́жанай паву́жанаму паву́жаным
В. паву́жаны (неадуш.)
паву́жанага (адуш.)		 паву́жаную паву́жанае паву́жаныя (неадуш.)
паву́жаных (адуш.)
Т. паву́жаным паву́жанай
паву́жанаю		 паву́жаным паву́жанымі
М. паву́жаным паву́жанай паву́жаным паву́жаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паву́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паву́жаны паву́жаная паву́жанае паву́жаныя
Р. паву́жанага паву́жанай
паву́жанае		 паву́жанага паву́жаных
Д. паву́жанаму паву́жанай паву́жанаму паву́жаным
В. паву́жаны (неадуш.)
паву́жанага (адуш.)		 паву́жаную паву́жанае паву́жаныя (неадуш.)
паву́жаных (адуш.)
Т. паву́жаным паву́жанай
паву́жанаю		 паву́жаным паву́жанымі
М. паву́жаным паву́жанай паву́жаным паву́жаных

Кароткая форма: паву́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паву́жаны

1. су́женный;

2. обу́женный;

1, 2 см. паву́зіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паву́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад павузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поуба́вленный

1. (тро́хі) паме́ншаны;

2. (тро́хі) паву́жаны, падкаро́чаны ; см. поуба́вить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уба́вленный

1. уба́ўлены, зба́ўлены; зме́ншаны, паме́ншаны; адба́ўлены;

2. паву́жаны, пакаро́чаны; см. уба́вить​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)