паве́шаць гл. вешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паве́шаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паве́шаю паве́шаем
2-я ас. паве́шаеш паве́шаеце
3-я ас. паве́шае паве́шаюць
Прошлы час
м. паве́шаў паве́шалі
ж. паве́шала
н. паве́шала
Загадны лад
2-я ас. паве́шай паве́шайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паве́шаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паве́шаць сов.

1. (о многом) пове́сить;

2. (о многих) пове́сить, переве́шать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Павесіць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. што. Надаваць чаму-н. вісячае становішча.

В. аброць на крук.

2. каго. Караць смерцю праз павешанне.

|| зак. паве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны і паве́шаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. ве́шанне, -я, н. (да 1 знач.) і паве́шанне, -я, н. (да 2 знач.).

Смерць праз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)