паве́шанне гл. вешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паве́шанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паве́шанне
Р. паве́шання
Д. паве́шанню
В. паве́шанне
Т. паве́шаннем
М. паве́шанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паве́шанне ср. пове́шение

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паве́шанне, ‑я, н.

Удушэнне пры дапамозе пятлі ад цяжару свайго цела. Смерць цераз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. што. Надаваць чаму-н. вісячае становішча.

В. аброць на крук.

2. каго. Караць смерцю праз павешанне.

|| зак. паве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны і паве́шаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. ве́шанне, -я, н. (да 1 знач.) і паве́шанне, -я, н. (да 2 знач.).

Смерць праз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пове́шение паве́шанне, -ння ср.;

казнь че́рез пове́шение пакара́нне сме́рцю праз паве́шанне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́сельня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

Два слупы (або слуп) з перакладзінай — прыстасаванне для пакарання смерцю праз павешанне; шыбеніца.

|| прым. ві́сельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́сельня, ‑і, ж.

Прыстасаванне для пакарання смерцю праз павешанне; шыбеніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́бенік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, пакараны смерцю праз павешанне на шыбеніцы.

2. Свавольнік, балаўнік або той, хто заслугоўвае толькі шыбеніцы; бандыт, галаварэз (разм., лаянк.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Жаро́лка ’шыбеніца’ (ЭШ). Параўн. рус. дан., цвяр. жере́лка, жерёлка ’каўнер’, кур., маск., куйбыш. ’бусы’. Відаць, той самы семантычны ход, што ў фраземе сталыпінскі гальштук ’кара праз павешанне’. Корань прадстаўлены ў жарало́ (гл.) са знач. ’горла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)