павало́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павало́чка |
павало́чкі |
| Р. |
павало́чкі |
павало́чак |
| Д. |
павало́чцы |
павало́чкам |
| В. |
павало́чку |
павало́чкі |
| Т. |
павало́чкай
павало́чкаю |
павало́чкамі |
| М. |
павало́чцы |
павало́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Павалочка ’кажух, пакрыты сукном, шуба’ (Бяльк., Сцяшк. Сл.). Рус. арх., наўг., перм. поволока ’верх, пакрышка кажуха’, цвяр. поволбчня, поволбчная шуба ’жаночы кажух, які пакрыты халстом’. Ад павалачыць < валачыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)