пава́жна нареч.

1. ва́жно, степе́нно, чи́нно;

2. споко́йно, не спеша́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́жна нареч., см. пава́жна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свяшчэннадзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Выконваць які-н. царкоўны абрад.

2. перан. Рабіць што-н. урачыста і паважна (іран.).

|| наз. свяшчэннадзе́йства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

внуши́тельно нареч. зна́чна; пава́жна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

степе́нно нареч. пава́жна, ста́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спава́га ‘няспешна’ (Куч.), спо́вага ‘спакваля’ (ТС), спава́гі ‘паволі, няспешна’ (Барад.), спава́гу ‘паважна, салідна’ (Байк. і Некр.). Да паважна, павага (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валья́жно нареч., прост. ва́жна, пава́жна; (степенно) самаві́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соли́дничать несов., разг. трыма́ць сябе́ пава́жна, самаві́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарко́м, ‑а, м.

Народны камісар. Паважна старыя вітаюць наркома, Падносяць хлеб-соль, караваі і мёд. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умакрэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Мокры ад поту; спацелы. Там, умакрэлы ад працы, Сядзеш, бывала, паважна. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)