паважда́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паважда́юся паважда́емся
2-я ас. паважда́ешся паважда́ецеся
3-я ас. паважда́ецца паважда́юцца
Прошлы час
м. паважда́ўся паважда́ліся
ж. паважда́лася
н. паважда́лася
Загадны лад
2-я ас. паважда́йся паважда́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час паважда́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паважда́цца сов., разг. повози́ться;

з гэ́таю спра́вай давяло́ся п. — с э́тим де́лом пришло́сь повози́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Важдацца некаторы час. Паваждацца з дзецьмі. □ Стары паваждаўся з хвіліну і выцягнуў на бераг цёмна-залацістую рыбіну. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Многа паваждацца. Наваждаўся са справаздачай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павазі́цца, ‑важуся, ‑возішся, ‑возіцца; зак.

1. Вазіцца, катацца некаторы час. — Я не буду доўга, Зараз жа вярнуся, Трошачкі на рэчцы Ў санках паважуся. Колас.

2. перан. Разм. Аддаць многа часу якой‑н. справе; паваждацца. Хлапец пачынаў разумець, што і над яго пліткай з дзірачкай яшчэ нямала трэба павазіцца, каб з яе атрымалася дэталь. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

повози́ться сов.

1. (похлопотать с кем, чем) разг. павалту́зіцца, паважда́цца; (понянчиться) паня́ньчыцца; (позаниматься кропотливым делом) папо́ркацца; паке́шкацца;

2. (пошалить) падурэ́ць, пасваво́ліць, пагуля́ць;

3. (беспокойно поворочаться) паваро́чацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)