павадо́вы гл. повад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павадо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. павадо́вы павадо́вая павадо́вае павадо́выя
Р. павадо́вага павадо́вай
павадо́вае		 павадо́вага павадо́вых
Д. павадо́ваму павадо́вай павадо́ваму павадо́вым
В. павадо́вы павадо́вую павадо́вае павадо́выя
Т. павадо́вым павадо́вай
павадо́ваю		 павадо́вым павадо́вымі
М. павадо́вым павадо́вай павадо́вым павадо́вых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́вад¹, -а, М -дзе, мн. павады́, -о́ў м.

Прывязаная да аброці вяроўка або рэмень, на якіх водзяць каня, радзей — цяля, карову.

На повадзе ў каго-н. быць (перан., неадабр.; дзейнічаць не самастойна, па ўказцы каго-н.).

|| прым. павадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)