пава́біць гл. вабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пава́біць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́блю пава́бім
2-я ас. пава́біш пава́біце
3-я ас. пава́біць пава́бяць
Прошлы час
м. пава́біў пава́білі
ж. пава́біла
н. пава́біла
Загадны лад
2-я ас. пава́б пава́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́біўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пава́біць сов. помани́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пава́біць, ‑ваблю, ‑вабіш, ‑вабіць; зак., каго.

Папрасіць падысці, падазваць да сябе якімі‑н. знакамі. [Федзя] павабіў рукой сяброў, прапануючы ім сысці са сцежкі ўбок. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́біць, -блю, -біш, -біць; незак., каго.

1. Захапляючы, зачароўваючы сваім выглядам, прыцягваць да сябе.

Поўдзень вабіць сваёй прыродай.

2. Падзываць птушак, звяроў, падрабляючы іх голас.

В. свістам птушак.

|| зак. пава́біць, -блю, -біш, -біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

помани́ть сов.

1. пазва́ць, паклі́каць;

2. (голосом или приманкой) пава́біць, пана́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)