пабуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабуру́ пабу́рым
2-я ас. пабу́рыш пабу́рыце
3-я ас. пабу́рыць пабу́раць
Прошлы час
м. пабуры́ў пабуры́лі
ж. пабуры́ла
н. пабуры́ла
Загадны лад
2-я ас. пабуры́ пабуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пабуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабуры́ць сов., разг. разру́шить; развали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм.

1. Разваліць, паламаць; разбурыць. Пабурыць сцірту дроў. Пабурыць плот.

2. Бурыць, свідраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабу́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пабурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пору́шить сов., прост.

1. разбуры́ць, пабуры́ць; (обрушить) абвалі́ць, абуры́ць;

2. (сдирая шелуху, очистить) спец. абадра́ць, ашатрава́ць;

3. уст. (нарушить) пару́шыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)