пабру́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабру́джу пабру́дзім
2-я ас. пабру́дзіш пабру́дзіце
3-я ас. пабру́дзіць пабру́дзяць
Прошлы час
м. пабру́дзіў пабру́дзілі
ж. пабру́дзіла
н. пабру́дзіла
Загадны лад
2-я ас. пабру́дзь пабру́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабру́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабру́дзіць сов. (всё, многое) загрязни́ть, запа́чкать, замара́ть, помара́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Запэцкаць, забрудзіць усё, многае. Рукі пабрудзіш — вадою адмыеш, душу забрудзіш — і мылам не адмыеш. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помара́ть сов. (погрязнить) разг. папэ́цкаць, пабру́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабру́джаны загрязнённый, запа́чканный, зама́ранный, пома́ранный; см. пабру́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)