пабра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак., каго-што.

Узяць, забраць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. усе рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабяру́ пабяро́м
2-я ас. пабярэ́ш пабераце́
3-я ас. пабярэ́ пабяру́ць
Прошлы час
м. пабра́ў пабра́лі
ж. пабра́ла
н. пабра́ла
Загадны лад
2-я ас. пабяры́ пабяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пабра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабра́ць сов.

1. разг. побра́ть;

2. обл. (лён, коноплю) вы́теребить, вы́дергать, убра́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабра́ць, ‑бяру, ‑бярэш, ‑бярэ; ‑бяром, ‑бераце; зак., каго-што.

Узяць, забраць усё, многае або ўсіх, многіх. Пабраць усе рэчы. Пабраць усіх у палон. □ Людзі пабралі сваё дабро ды падаліся ў лес ад вайны хавацца. Якімовіч. [Люба:] Апусцела вёска. Усю моладзь пабралі. Каго на фронт, а каго ў турму. Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабра́ны

1. разг. по́бранный;

2. обл. вы́теребленный, вы́дерганный, у́бранный;

1, 2 см. пабра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ршак, ‑а і карша́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і ястраб. Высока-высока ў небе, распластаўшы крылы, кружыў коршак. Даніленка. Толькі адзін Андрэй адважваўся ўзлезці на самую верхавіну дуба і, пакуль старыя каршакі гойсалі дзе-небудзь, шукаючы здабычы, пабраць каршачанят у кішэню. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

побра́ть сов., прост. пабра́ць, (много, неоднократно) папабіра́ць, папабра́ць;

◊

чёрт бы тебя́ побра́л! бран. каб цябе́ чорт узя́ў!;

чёрт побери́! бран. няха́й яго́ чорт во́зьме!, каб яго́ чорт!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́шка ж.

1. (крохотный кусочек чего-л.) кро́шка, кро́ха;

к. хле́ба — кро́шка хле́ба;

2. (о ребёнке) кро́шка;

3. собир., спец. кро́шка;

мармуро́вая к. — мра́морная кро́шка;

◊ ні ~кі — ни кро́шки;

і ~кі пабра́ць — быть похо́жим как две ка́пли воды́;

да ~кі — до кро́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)