паблука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Пахадзіць у пошуках дарогі.

2. Павандраваць, пахадзіць у вольны час (разм.).

П. каля возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паблука́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паблука́ю паблука́ем
2-я ас. паблука́еш паблука́еце
3-я ас. паблука́е паблука́юць
Прошлы час
м. паблука́ў паблука́лі
ж. паблука́ла
н. паблука́ла
Загадны лад
2-я ас. паблука́й паблука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паблука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паблука́ць сов.

1. (походить) поброди́ть;

2. (походить в поисках дороги) поблужда́ть, поплута́ть;

3. (постранствовать) поблужда́ть, поскита́ться; пошата́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паблука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Пахадзіць без мэты, гуляючы. Я схадзіў у Зазер’е і на адзіноце паблукаў па асеннім лесе. Краўчанка. Сон.. не ішоў, і заставалася толькі пакінуць цеснаватую хату і паблукаць па вечаровай вуліцы. Шахавец.

2. Пахадзіць у пошуках чаго‑н. Нямала .. [Пеця] яшчэ паблукаў, пакуль знайшоў патрэбную дарогу. Сіняўскі. Варта было яшчэ паблукаць па кніжных магазінах, перакусіць, а потым зашыцца куды-небудзь у парк. Навуменка.

3. Разм. Павандраваць, пахадзіць. Калі нельга многа — хоць бы трохі Паблукаць бы мне па ўсёй зямлі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наблука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Многа паблукаць.

Н. па лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабадзя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

1. Пацягацца; павандраваць.

П. па свеце.

2. Пахадзіць, паблукаць без пэўнай мэты.

П. па базары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацяга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. Доўга, многа пахадзіць, паблукаць дзе-н.

Н. па лесе.

2. Стаміцца, цягаючы што-н. цяжкае.

Н. мяхоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наплута́ться сов., разг. наблука́цца, паблука́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наблука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Многа паблукаць. Наблукацца ў лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помы́каться сов., прост. пагарава́ць; (поскитаться) паблука́ць, пабадзя́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)