пабе́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пабе́лены пабе́леная пабе́ленае пабе́леныя
Р. пабе́ленага пабе́ленай
пабе́ленае		 пабе́ленага пабе́леных
Д. пабе́ленаму пабе́ленай пабе́ленаму пабе́леным
В. пабе́лены (неадуш.)
пабе́ленага (адуш.)		 пабе́леную пабе́ленае пабе́леныя (неадуш.)
пабе́леных (адуш.)
Т. пабе́леным пабе́ленай
пабе́ленаю		 пабе́леным пабе́ленымі
М. пабе́леным пабе́ленай пабе́леным пабе́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пабе́лены пабе́леная пабе́ленае пабе́леныя
Р. пабе́ленага пабе́ленай
пабе́ленае		 пабе́ленага пабе́леных
Д. пабе́ленаму пабе́ленай пабе́ленаму пабе́леным
В. пабе́лены (неадуш.)
пабе́ленага (адуш.)		 пабе́леную пабе́ленае пабе́леныя (неадуш.)
пабе́леных (адуш.)
Т. пабе́леным пабе́ленай
пабе́ленаю		 пабе́леным пабе́ленымі
М. пабе́леным пабе́ленай пабе́леным пабе́леных

Кароткая форма: пабе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабе́лены

1. в разн. знач. побелённый;

2. вы́беленный;

1, 2 см. пабялі́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабе́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пабяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

побелённый пабе́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белён белены; выбелены; пабелены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белённый прич., белёный прил. бе́лены; вы́белены; пабе́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перебелённый

1. пабе́лены, перабе́лены;

2. перабе́лены; см. перебели́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыжо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Трохі зжоўкнуць, пажаўцець. [У хаце] нядаўна пабелены сцены, на вокнах фіранкі, на судніку — марля, не зусім свежая, прыжоўкла знізу. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пінчу́к ’высокі чыгун, пабелены знутры, з адной ручкай, стаўбун’ (ельск., З нар. сп.). Відаць, да уласнай назвы Шпек, у рэгіёне якога рабілі такія чыгуны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)