паадпіха́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паадпіха́ю паадпіха́ем
2-я ас. паадпіха́еш паадпіха́еце
3-я ас. паадпіха́е паадпіха́юць
Прошлы час
м. паадпіха́ў паадпіха́лі
ж. паадпіха́ла
н. паадпіха́ла
Загадны лад
2-я ас. паадпіха́й паадпіха́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паадпіха́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадпіха́ць сов., разг. (о многих, о многом) оттолкну́ть, отпихну́ть; отстрани́ть; оттере́ть; см. адапхну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадпіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адапхнуць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадпіхаць людзей. Паадпіхаць крыгі ад берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паадпі́хваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Адапхнуць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. крыгі ад берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадпі́хваць сов., см. паадпіха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадпі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і паадпіхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпіха́ны разг. отто́лкнутый, отпи́хнутый; отстранённый; оттёртый; см. паадпіха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отпихну́ть сов., разг. адапхну́ць, адпіхну́ць, мног. паадпіха́ць, паадпі́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оттере́ть сов.

1. (удалить, очистить трением) адце́рці, мног. паадціра́ць;

2. (оттеснить) разг. адці́снуць, мног. паадціска́ць, адапхну́ць, мног. паадпіха́ць, паадпі́хваць;

3. (растирая, возвратить чувствительность) адце́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оттолкну́ть сов.

1. адпіхну́ць, мног. паадпіха́ць, адштурхну́ць, мног. паадшту́рхваць;

2. перен. (отдалить, отстранить) адштурхну́ць, мног. паадшту́рхваць, аддалі́ць; (вызвать отвращение, неприязнь) адвярну́ць, вы́клікаць агі́ду, непрыя́знасць (у каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)