паадлуча́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паадлуча́ю паадлуча́ем
2-я ас. паадлуча́еш паадлуча́еце
3-я ас. паадлуча́е паадлуча́юць
Прошлы час
м. паадлуча́ў паадлуча́лі
ж. паадлуча́ла
н. паадлуча́ла
Загадны лад
2-я ас. паадлуча́й паадлуча́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паадлуча́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадлуча́ць сов., разг. (о многих)

1. отдели́ть, отлучи́ть;

2. церк. отлучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадлу́чваць сов., см. паадлуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)