паадвя́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Адвязаць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. вяроўкі.

П. коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадвя́зваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паадвя́зваю паадвя́зваем
2-я ас. паадвя́зваеш паадвя́зваеце
3-я ас. паадвя́звае паадвя́зваюць
Прошлы час
м. паадвя́зваў паадвя́звалі
ж. паадвя́звала
н. паадвя́звала
Загадны лад
2-я ас. паадвя́звай паадвя́звайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паадвя́зваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадвя́зваць сов. (о многих, о многом) отвяза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адвязаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадвязваць чамаданы з багажнікаў. □ Хлопцы паадвязвалі кароў, і тыя.. памчаліся да аборы. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадвя́званы отвя́занный; см. паадвя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отвяза́ть сов. адвяза́ць, мног. паадвя́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

открепи́ть сов.

1. адмацава́ць; (отвязать) адвяза́ць, мног. паадвя́зваць;

2. (снять с учёта) адмацава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)