отня́ть сов.
1. адня́ць, мног. паадніма́ць; (здоровье — ещё) адабра́ць;
рабо́та отняла́ мно́го вре́мени рабо́та адняла́ шмат ча́су;
отня́ть но́гу мед. адня́ць нагу́;
2. (взять силой) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;
отня́ть кни́гу адабра́ць кні́гу;
3. (ребёнка от груди) адня́ць, мног. паадніма́ць, адвучы́ць, мног. паадву́чваць;
4. (вычесть) разг. адня́ць;
5. безл. (парализовать) адня́ць;
о́тня́ло но́гу адняло́ нагу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адня́ць сов.
1. в разн. знач. (каго, што ад каго, чаго) отня́ть;
а. ле́свіцу ад сцяны́ — отня́ть ле́стницу от стены́;
а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;
2. (што ад чаго) мат. вы́честь (что из чего), отня́ть;
ад дзесяці́ а. пяць — из десяти́ вы́честь пять; от десяти́ отня́ть пять;
3. (што) отня́ть, поглоти́ть;
рабо́та адняла́ шмат ча́су — рабо́та отняла́ (поглоти́ла) мно́го вре́мени;
4. (што) безл. парализова́ть;
адняло́ руку́ — парализова́ло ру́ку;
5. (што) отня́ть, ампути́ровать;
яму́ аднялі́ нагу́ — ему́ отня́ли (ампути́ровали) но́гу;
◊ а. мо́ву — лиши́ться ре́чи;
а. ро́зум — отня́ть ум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадву́чваць сов. (о многих)
1. отучи́ть; отва́дить;
2. отня́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адвучы́ць сов.
1. (заставить отвыкнуть) отучи́ть, отва́дить;
а. ад курэ́ння — отучи́ть (отва́дить) от куре́ния;
2. отня́ть;
а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;
3. (кончить учить) отучи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наадбіра́ць сов. (во множестве)
1. отня́ть;
2. (выделить из общего числа) вы́брать, отобра́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадніма́ць сов., разг.
1. (о многих, о многом) отня́ть;
2. безл. (о многом) парализова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ста́рац, -рца м.
1. ни́щий;
2. церк. ста́рец;
◊ у ~рца кій адабра́ць — отня́ть у ни́щего по́сох (суму́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поглоти́ть сов. паглыну́ць; (съесть) з’е́сці; (пожрать) пажэ́рці; (вобрать, впитать) увабра́ць; (впить) упі́ць; (всосать) усмакта́ць; (отнять) адня́ць, адабра́ць; (увлечь) захапі́ць; см. поглоща́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отнима́ть несов.
1. адніма́ць, адыма́ць; (здоровье — ещё) адбіра́ць;
2. (брать силой) адбіра́ць;
3. (ребёнка от груди) адніма́ць, адву́чваць;
4. (вычитать) разг. адніма́ць, адыма́ць; см. отня́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
о́тнятый
1. адня́ты, мног. паадніма́ны; адабра́ны;
2. (взятый силой) адабра́ны, мног. паадбіра́ны;
3. (от груди) адня́ты, мног. паадніма́ны, адву́чаны, мног. паадву́чваны;
4. (вычтенный) адня́ты; см. отня́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)